Vanaf 2003 werden Ronald en Frida geconfronteerd met de problematiek van licht verstandelijk beperkte jonge vrouwen en moeders. Steeds weer werden zij gegrepen door dat ene kind, dat door onmacht van moeder, netwerk, maatschappij, niet de kans kreeg om zich te hechten, omdat het vroegtijdig bij de moeder weggehaald werd. Daarom besloten ze Driestroomhuis Damaris te beginnen. Een leer- en ontwikkelhuis voor jonge vrouwen en moeders met een licht verstandelijke beperking en/of psychosociale problematiek.

Damaris streeft ernaar pasgeboren of jonge kinderen de kans te geven om zich te hechten. Ook willen zij jonge vrouwen en moeders de mogelijkheid bieden om binnen een veilige en beschermde omgeving opnieuw te beginnen en de regie te voeren over hun eigen leven met of zonder hun kind.

“Wij geloven dat waar de balans hersteld wordt, er ruimte geboden kan worden voor ontwikkeling”
Ronald en Frida – Driestroomhuis Damaris

Bekijk hier de video van Driestroomhuis Damaris.

Ook voor jou interessant

17jan

Daley en Dewi - Fotografie door: SBB fotografie

Nieuws - 17 januari 2023

Is er iets met mijn kind?

Waar loop je als ouder tegenaan als je merkt dat je kind zich ‘anders’ gedraagt of ontwikkelt? Dewi, moeder van Daley, vertelt over haar gedachten, emoties en geluksmomenten en daarmee het proces dat zij en haar man William doorlopen met hun zoontje. Daley is een vrolijk, lief en grappig jongetje van 4 jaar met een ontwikkelingsachterstand en autisme. Van baby naar dreumes Dewi: “Daley was als baby behoorlijk alert. Hij keek ons aan en zei voor zijn eerste verjaardag ‘paba’. Wij dachten: hij zegt papa! Na zijn eerste verjaardag liep hij voor het eerst langs de tafel en daarna meteen naar de andere kant van de kamer. Wow! Hij had zich blijkbaar helemaal gefocust op het lopen. Wel stopte hij met ‘paba’ zeggen en andere woordjes zei hij ook niet. Drie weken later rende hij alleen maar. Hij zat ook geen seconde stil. Ik kreeg langzamerhand het gevoel dat er iets niet klopte, zijn ontwikkeling leek voor mij ‘anders’. Bij het consultatiebureau uitte ik mijn zorgen. Mijn omgeving daarentegen zei: ‘Ach joh, dit is gewoon kind gedrag. Je verwacht te veel van zo’n jong kind.’ Maar mijn gevoel bleef. Dus op een gegeven moment ging ik googlen. Sommige dingen die Daley deed, pasten bij de kenmerken die ik las over autisme en ADHD, maar sommige dingen stonden ook haaks op die kenmerken. Ook dachten we aan een ontwikkelingsachterstand. Onze twijfels bleven, want wij zijn gewoon Daley’s ouders, geen kinderdeskundigen. Toen Daley ruim 1,5 jaar was, zag ook het consultatiebureau dat Daley geen oogcontact meer maakte, nog geen woorden probeerde te zeggen en dat hij niet stil zat. Ze verwezen ons door naar Kentalis voor onderzoek. We vonden het fijn dat er naar Daley gekeken werd door deskundigen, in de hoop dat we hem verder konden helpen.” Onzekerheid “We merkten in die periode dat het steeds lastiger werd. Wij en Daley begrepen elkaar niet. Frustraties, ernstige slaapproblemen, weglopen, overactief en verstoorde ritmes, daar liepen we onder andere tegenaan bij Daley. De onzekerheid groeide: Heeft elke ouder dit? Doen wij iets verkeerd? Waarom krijgen we Daley niet rustig? Ligt het aan ons? Kunnen we dit wel aan? En ook: Ben ik wel een goede moeder?”, vertelt Dewi met een brok in haar keel. Naar aanleiding van het onderzoek heeft Kentalis geadviseerd om Daley aan te melden bij Driestroom. Naar groep Zon bij kinderdagcentrum Luna Daley startte bij Driestroom bij Luna in groep Zon toen hij 2,5 jaar oud was. Dewi: “Ik vond het ontzettend spannend, want Daley rende bijvoorbeeld weg als ergens een deur openstond, hij beet en had eetproblemen. Gelukkig werd bij de intake al aangeven dat dit gedrag hen niet vreemd was, aangezien er meerdere kinderen op de groep zijn met vergelijkbare problematiek. Toch maakte ik me zorgen, dus in het begin belde de persoonlijk begeleider me nadat ik Daley had gebracht om even door te geven dat het allemaal goed ging. Dat vond ik ontzettend fijn en gaf rust.” “We kregen ook ambulante gezinsbegeleiding thuis, zodat ook wij als ouder begeleid en ondersteund werden in de omgang en opvoeding van Daley. Toen hij 3 jaar was werd vanuit Driestroom voorgesteld om Daley 4 dagen per week naar Luna te laten komen. Mede als reden om ons te ontlasten. Dat deed me toen verdriet. Ik dacht: Mijn kind mag toch geen last zijn voor me, ik moet dit gewoon kunnen. Maar eigenlijk trok ik het niet, dat had de gezinsbegeleider ook gezien. Met veel pijn in mijn hart moest ik dat wel toegeven. Tegelijkertijd werd ik ook bang en onzeker, want ik las verhalen dat kinderen onhandelbaar zijn en uit huis worden geplaatst. Ik vreesde voor zijn toekomst. Het heeft echt tijd gekost voordat ik kon accepteren dat Daley dus meerdere dagen bij Luna zou zijn. En uiteindelijk ben ik blij dat we daar toch voor gekozen hebben, want voor hem is het heel goed geweest. Doordat Daley op zijn plek zat bij Luna en de ondersteuning kreeg die hij nodig had, ging het thuis ook veel beter en ontwikkelde hij zich ontzettend goed. Uiteindelijk is Daley zelfs 5 dagen per week naar Luna gegaan.” Gewend bij Luna “We merkten dat er bij Luna echt gekeken werd naar Daley, geluisterd werd naar mij en dat ze nagingen: Wat hebben zij nodig? Als ik Daley bracht en ze zagen dat ik vermoeid was, dan werd daarnaar gevraagd. Hij heeft bijvoorbeeld fases gehad dat hij beet of hard aan mijn haren trok. Hoe ga je daarmee om? Daar kreeg ik dan tips over. Ze vertelden hoe zij daar mee omgingen. Ze hebben als voorbeeld een heel duidelijk gebaar bij ‘Klaar’, dus dat gebruik ik thuis ook. Ook qua structuur namen we dingen mee zoals het bij Luna ook ging. Naast Luna en de gezinsbehandeling kreeg Daley DTT-training en hebben William en ik de Hanen oudercursus gevolgd. Dit gaf ons veel handvatten om met Daley om te gaan en hem op te voeden. Daardoor begrepen we elkaar steeds beter. Dat merkten we ook aan Daley en dat was heel fijn om te zien”, vertelt Dewi. Geluksmomenten Dewi: “We kregen ook steeds meer mooie momenten, zoals een tijdje geleden. De pet van William lag op bed. William draagt die altijd als hij naar buiten gaat. Dus Daley pakte de pet, deed hem bij William op, pakte zijn hand en liet zo weten dat hij met William naar buiten wilde. Eerder liet hij niet zo duidelijk weten wat hij wilde. Dan krijste hij alleen, maar dan wisten wij natuurlijk niet wat Daley daarmee bedoelde. Dus dit was weer een stap voor Daley. Voor een ander misschien niets bijzonders, maar voor ons was dit een geluksmoment.” “Daley ging steeds beter communiceren, veel non-verbaal. Wij herkenden en begrepen zijn signalen beter en ontdekten hoe we daarmee om konden gaan. De frustratie nam bij ons allemaal af en er kwam meer rust. Daley ging met veel plezier naar Luna. Zonder Driestroom had hij zich niet zo kunnen ontwikkelen zoals hij nu heeft gedaan, dat durf ik met zekerheid te zeggen.” Naar school In de tijd bij Luna kwam op een gegeven moment het onderwerp ‘school’ naar voren. Dewi: “Wij waren inmiddels gewend aan Luna. Het ging daar goed met Daley, hij had een bekend ritme, structuur en fijne mensen om zich heen. Toch moesten we gaan kijken waar Daley na zijn tijd bij Luna naartoe zou gaan. Opnieuw kwam de confrontatie: Dus mijn kind gaat niet naar een gewone school. Eerste gedachten als: Ik ga hem toch niet op een speciale school zetten tussen allemaal kinderen met een achterstand. Maar hoe meer we naar scholen gingen kijken merkten we dat we rustiger werden en gedachten kregen als: Binnen het speciaal onderwijs, dan kan hij wel zichzelf zijn, wordt hij niet gepest omdat hij bijvoorbeeld ‘anders’ is of ‘vreemd’ in de ogen van andere kinderen. Hij krijgt nu tenminste een eerlijke kans.” Uiteindelijk besloten Dewi en William in overleg met Driestroom en Lichtenbeek, de school die ze hadden gekozen, om Daley naar de behandel-onderwijsgroep bij kinderdagcentrum Dol~fijn in Velp te laten gaan. Hier is er aandacht voor het starten binnen onderwijs in combinatie met het trainen van vaardigheden. Het is een samenwerking tussen Driestroom (dagbehandeling) en Lichtenbeek (onderwijs). Dewi: “We vinden dit een passende en fijne stap voor Daley. Het is een tussenstap die de overgang naar school verkleint. Daarnaast krijgt Daley nog steeds DTT, gezinsbehandeling en logopedie via Driestroom en dat zal ook blijven als hij straks doorstroomt naar Lichtenbeek.” Ons gevoel gevolgd Dewi: “Als ik terugkijk dan ben ik tot op de dag van vandaag blij dat we naar ons gevoel hebben geluisterd en dat we zo vroeg aan de bel hebben getrokken. Ik ben ervan overtuigd dat, doordat Daley zo jong al professionele hulp heeft gekregen, we hem de meest mogelijke kansen hebben kunnen geven in zijn ontwikkeling. Wat de toekomst hem zal brengen weten we uiteraard niet. Het gaat nu goed met hem. Hij heeft het naar zijn zin bij Dol~fijn, hij wordt steeds wat zelfstandiger en blijft zich ontwikkelen op zijn eigen manier. Daley is Daley, zoals hij is. En wij houden van hem.” Lees verder

17jan

Nieuws - 17 januari 2023

Alledaags Geluk voor kinderen, jeugdigen en hun gezinnen

“Binnen Driestroom streven we naar alledaags geluk. Dat doen we aan de hand van het Alledaags Gelukmodel. Het Alledaags Gelukmodel biedt een generiek kader voor alle vormen van ondersteuning aan kinderen, jeugdigen en hun gezinnen. Om gelukkig te zijn is het belangrijk dat je woont en je jezelf ontwikkelt op een plek waar je je prettig en veilig voelt, een plek die bij jou past en een plek waar je jezelf kunt zijn en mag groeien. Daarnaast is het belangrijk dat je je verbonden voelt met de mensen om jou heen.” Lisette Tijs, directeur Kind, Jeugd & Gezin en P&O, en Christel Gijsbers, Hoofd Behandeling Kind, Jeugd & Gezin, nemen je mee in de visie waar vanuit Driestroom ondersteuning biedt aan kinderen, jeugdigen en gezinnen. Kind en gezin centraal Lisette: “Binnen Driestroom ligt het accent op het welbevinden van het kind en het gezin, op het ontdekken van hun talenten, op wat het leven betekenisvol maakt en wat daarvoor nodig is. Hierbij houden we rekening met iemands (on)mogelijkheden. Dat is altijd maatwerk. We hebben als uitgangspunt: Kinderen zijn niet hun aandoening, verleden, gedrag of klacht. Juist het kind zelf en het gezin staan centraal.” Denken vanuit mogelijkheden Christel: “We zoeken samen met het kind en de ouders en andere betrokkenen bij het gezin voortdurend naar mogelijkheden om de voorkeuren van het kind te leren kennen en de ontwikkeling te stimuleren. Hierbij houden we rekening met de beperking én hebben medewerkers een verwachtingsvolle houding ten aanzien van de mogelijkheden van het kind.” Kinderen ontwikkelen zich optimaal als ze lekker in hun vel zitten, plezier hebben en mogen experimenteren. Lisette: “Daarom geven we het kind vertrouwen, prikkelen we de nieuwsgierigheid en ondersteunen we hun initiatieven. We zien het als onze taak om het kind kansen te bieden zodat het zo goed mogelijk kan meedoen in de eigen omgeving.” Echt in contact met ouders en kind Bij Driestroom is het samenwerken en echt in contact zijn met ouders vanzelfsprekend. Lisette: “We besteden aandacht aan het samen met ouders vormgeven van ondersteuning. Vanaf het begin nemen we de visie en wensen van ouders mee en hebben nadrukkelijk aandacht voor wat ouders belangrijk vinden en nodig hebben om hun rol als opvoeder zo goed mogelijk te kunnen vervullen. Samen met ouders werken we aan de ontwikkeling van hun kind.” Christel: “Dit doen we door de ervaringskennis van ouders aan te vullen met onze professionele kennis vanuit een gelijkwaardige houding. In plaats van experts zijn we een samenwerkingspartner voor ouders, die hen ondersteunen in bepaalde levensfases.” Ouders participeren actief in de behandeling van hun kind, bijvoorbeeld door deelname aan multidisciplinaire overleggen en ouder-kindochtenden. In de eigen omgeving We werken samen met andere organisaties en voorliggende voorzieningen in de wijk om te zorgen dat gezinnen met een kind een beperking of ontwikkelingsprobleem, zo veel mogelijk mee kunnen doen in hun eigen leefomgeving. Dat is niet altijd vanzelfsprekend voor de kinderen en gezinnen die door Driestroom ondersteund worden. Maar het is erg belangrijk om in je eigen thuisomgeving de mogelijkheid te hebben om vriendschappen en waardevolle contacten op te bouwen. Of om in je nabije thuisomgeving mee te kunnen doen met sport of om je hobby uit te kunnen oefenen. Van jongs af aan oog hebben voor het mee kunnen doen en je onderdeel te voelen van je eigen leefomgeving, is één van de speerpunten van Driestroom. Kansen vergroten Lisette: “We ontwikkelen het Alledaags Gelukmodel continu door op basis van onderzoek en ervaringen. We maken stappen door te werken vanuit de vraag: Wat zijn de werkzame elementen die nodig zijn om de kansen te vergroten van een kind?” Lees verder

11jan

Nieuws - 11 januari 2023

Noah's pad van groei en ontwikkeling

'Ding dong' Ezra, de vader van Noah, opent de deur van zijn leuke jaren '30 woning vlakbij het Goffertpark in Nijmegen: “Kom verder”. Aan tafel zit Noah te smullen van zijn krentenbol. Noah is 4 jaar en is afgelopen zomer naar school gegaan, naar Talita Koemi in Nijmegen. De afgelopen twee jaar ging Noah doordeweeks naar het Driestroom kinderdagcentrum Luna in Elst. Luna “Toen we voor het eerst gesprek hadden met Jasmijn, de persoonlijk begeleider van Noah bij Luna, wisten we dat het goed zat. Noah kroop meteen bij haar op schoot. Er was duidelijk een klik. Eenmaal gestart bij Luna in groep Zon hebben ze Noah geobserveerd en hebben ze gekeken naar zijn ontwikkeling en mogelijkheden. Dit deden ze zonder direct een label te plakken”, vertelt Ezra. Uiteindelijk is gebleken dat Noah autisme heeft. Tijdens het gesprek met Ezra laat Noah verschillende klanken horen en zegt hij af en toe een woordje. En dan klimt hij bij zijn vader op zijn schouders om hem een knuffel te geven en vraagt hij op die manier aandacht, die hij uiteraard krijgt. Kinderdagcentrum in plaats van reguliere opvang “Ik hoor weleens verhalen van mensen die hun kind met autisme of een ontwikkelingsachterstand naar reguliere opvang of onderwijs laten gaan. Omdat ze hun kind zo normaal mogelijk willen laten meegaan in de maatschappij. Tuurlijk is het lastig als je het advies krijgt om je kind naar een kinderdagcentrum en daarna naar speciaal onderwijs te laten gaan. Maar wij wilden voor Noah dat hij met alles wat hij doet een positieve ervaring heeft, zonder het gevoel te hebben ‘erbuiten’ te vallen. Nu bij Talita Koemi, maar ook voorheen bij Luna, kent Noah zijn weg, weet wat er van hem verwacht wordt en wat er gaat gebeuren. Dat alles is aangepast op zijn eigen mogelijkheden. Voor mij is het belangrijkste dat Noah het naar zijn zin heeft en de juiste mensen met de juiste expertise om hem heen heeft. Dat hij echt gezien wordt en dat hij gelukkig is.” Communiceren met elkaar Tussendoor pakt Noah de hand van zijn vader en fluistert hij ‘deze’. Hij neemt Ezra mee naar de kast en maakt duidelijk dat hij graag op de iPad wil. “Een fijne tip die we kregen van Nathalie Vermeulen, de logopedist van Noah en waar ik de Hanen oudercursus bij heb gevolgd: PraatApps.nl. Op deze website kijken we welke apps bij Noah passen om het praten te stimuleren. De apps downloaden we dan. Werkt super en Noah vindt het erg leuk.” Noah spreekt wel woordjes uit, maar hij gebruikt ze nog weinig functioneel. "Hij zegt wel ‘appel’ of ‘papa’ maar niet om contact te krijgen met mij of omdat hij een appel wil eten. Dus dat oefenen we steeds en daar heeft Noah’s DTT training erg goed bij geholpen. Hij weet bij bepaalde dingen nu ook dat hij me moet aankijken als hij iets voor elkaar wil krijgen. Dan trekt hij me mee en dan wijst hij. ‘Koekje’ wist hij trouwens wel snel functioneel te gebruiken” vertelt Ezra met een knipoog. Ezra vervolgt: “In de communicatie met Noah helpt het ons om meer te leren over zijn leefwereld, die overigens erg interessant is. De Hanen oudercursus heeft hier enorm bij geholpen. We weten nu dat als we tegen Noah iets op een bepaalde manier zeggen, dan begrijpen we elkaar wel, heel bijzonder is dat.” Kleine stappen, grote ontwikkeling Ezra maakt weleens de vergelijking met zijn oudere dochters: “Bij hen zijn bepaalde ontwikkelingen vanzelfsprekender. Zij noemden mij zelf al ‘papa’ als ze mij nodig hadden of ‘mag ik drinken’ als ze dorst hadden. Noah moeten we dat echt aanleren. Er zijn zoveel stappen nu waar je normaal gesproken eigenlijk niet bij stilstaat.” Bij Talita Koemi Noah is na de zomer bij Talita Koemi gestart. “Er is heel goed meegedacht over de vervolgstap voor Noah. En dat is met een warme overdracht gegaan. Toen Noah daar begon wisten ze bij Talita Koemi al heel veel over hem: wat hij leuk vindt, welke liedjes hij graag hoort en noem maar op. Het gaat nu supergoed met Noah. Hij zit in de regenboog klas. Een klas waarin veel kinderen zitten net als Noah, met dezelfde ontwikkkelingsleeftijd. Hij heeft lieve juffrouwen en zit echt op zijn plek. Hij is veel zijn stem aan het ontdekken en met muziek bezig”, vertelt Ezra. Verbonden aan Driestroom “Ik kijk heel erg tevreden terug op Noah zijn tijd bij Luna. Goede kennis in huis, liefdevolle begeleiders en ook een fijn aanbod. We hebben nu nog steeds fijn contact met Driestroom, want Noah krijgt nu Zorg Binnen Onderwijs (ZBO) via Driestroom. Zij helpen hem bijvoorbeeld middels het opvangen van signalen als hij naar het toilet moet en hoe hij daarnaar moet handelen in de klas. Het is een stukje individuele begeleiding in de klas om Noah nog extra te ondersteunen in zijn ontwikkeling”, legt Ezra uit. “Ik vind het erg fijn dat we zo toch nog verbonden zijn met Driestroom.“ Lees verder

Ook voor jou interessant

Is er iets met mijn kind?

Alledaags Geluk voor kinderen, jeugdigen en hun gezinnen

Noah's pad van groei en ontwikkeling

Blijf op de hoogte