Gegroeid als moeder en in het moederschap

13 mei 2022

“Als ik hier niet terecht kon dan was ik Isa kwijt geraakt, daar ben ik echt van overtuigd”, vertelt de 21-jarige Sanne. Samen met haar 2-jarige dochter woont ze in het Moederkindhuis 24/7 in Groesbeek. Hier is ze in twee jaar tijd gegroeid als moeder en in het moederschap. “Ik ben nu emotioneel beschikbaar voor haar en ik heb geleerd wat zij nodig heeft. Ze noemt mij mampa, ze heeft nu meer aan mij dan dat ik met een vent ben.”

Isa is een dametje met pit, ze lijkt op haar moeder als we Sanne mogen geloven. Ze heeft haar streken maar is sociaal en slaapt goed. “Een perfect kindje. Als het mij goed gaat, dan gaat het ook goed met haar, dat heb ik nu wel door”, vertelt Sanne. Maar het is niet altijd zo goed gegaan met Sanne en Isa. De kleine meid was pas een maand oud toen ze hier kwamen. Het was de enige plek nog waar ze terecht konden. 

Rete verslaafd
Sanne heeft een verleden in de hulpverlening, rete verslaafd zoals ze het zelf omschrijft. Op jonge leeftijd raakte ze op het verkeerde pad, kwam ze in aanraking met drugs en foute figuren. “Ik wilde niet voelen, dat heb ik thuis ook niet geleerd. Bij ons thuis was het niet mouwen maar douwen, doorgaan dus. Als er thuis een fikse ruzie was geweest en we moesten daarna naar een verjaardag dan trok ik mijn gezellige gezicht weer voor en deed ik alsof er niets aan de hand was, zo ging dat. Ik leer hier pas weer echt voelen, hier durf ik het ook toe te laten.” In Brabant, waar ze ook opgegroeid is, woonde Sanne lang op een woongroep maar omdat ze zwanger was kon ze daar niet blijven. “Ik kreeg een eigen appartementje maar nadat ik een keizersnede had gehad en ik niet mocht tillen, dus ook Isa niet, ging het helemaal mis. En daarvoor eigenlijk ook al. In de laatste vier weken van mijn zwangerschap blowde ik weer volop. Er was iets gebeurd waardoor ik weer greep naar mijn verslaving. Dat zorgde ervoor dat ze in het ziekenhuis, waar ik voor controle was, een melding hadden gemaakt, dat ze zich zorgen maakten over mij en mijn nog ongeboren kindje”, vertelt Sanne. 

Wennen
De eerste periode moesten moeder en kind wel even wennen. Van een eigen plekje naar een woonomgeving vol moeders met andere jonge kinderen.  “Ik vond toen dat de medewerkers van het Moederkindhuis zich overal mee bemoeiden. Maar ik had later door waar ze mee bezig waren, het aanleren van een ritme van eten, spelen, slapen voor Isa. Binnen een week had ik het ritme te pakken en ervaarde ik de voordelen ervan”, vertelt Sanne. Margriet, gezinshuisouder van het Moederkindhuis snapt dat het in begin lastig is voor de moeders. “In principe komt niemand hier uit eigen wil. Het is vaak of hier wonen met je kind of je kind kwijtraken”, legt Margriet uit. Sanne weet goed waarom zij en Isa hier zijn komen wonen: “Het lukte mij niet alleen. Dat is moeilijk om te zeggen. Nou ja, eigenlijk niet eens want een kind opvoeden is moeilijk en helemaal als je alleen bent. Het lukte mij niet om mijn eigen problematiek opzij te zetten en Isa op één te zetten. Als ik er aan terugdenk was ik toen heel egoïstisch.” 

Aan jezelf werken
Sanne werkt in het Moederkindhuis ook aan haarzelf. Met intensieve traumatherapie probeert ze haar verleden een plek te geven en zo te werken aan een mooie toekomst voor haar en haar dochter. Isa gaat op deze dagen naar het kinderdagverblijf, intern bij het Moederkindhuis. Margriet: “Dit is voor ons als begeleiders heel waardevol. Het kind kan bijvoorbeeld op het kinderdagverblijf gedrag vertonen en signalen laten zien waaruit blijkt dat het nog niet goed gaat tussen moeder en kind.” Sanne herkent de kindsignalen, zoals ze worden genoemd. In de twee jaar dat ze hier woont heeft Sanne een keer een fikse terugval gehad. “Isa vertoonde toen heel duidelijk de kindsignalen. Ze sloeg, beet maar ze ging ook met haar hoofd bonken, dat wil je echt niet zien als moeder zijnde”, vertelt ze geëmotioneerd. “Ik ben zo dankbaar dat Margriet en Harold mij toen nog een kans boden. Ik was heel brutaal. Maar ze hebben altijd in mijn geloofd. Ik weet dankzij die periode hoe ik mijn band met Isa kapot kan maken en dat wil ik echt niet meer!” 

Eerlijke kans
In het Moederkindhuis van Harold en Margriet wordt het perspectief van moeder en kind in ongeveer een jaar tijd in kaart gebracht. In elke fase van het traject, met steeds meer zelfstandigheid, is er een evaluatie en beoordelingsmoment. Daarbij wordt steeds gekeken naar de ontwikkeling van het kind, de hechting tussen moeder en kind en de opvoedvaardigheden van moeder volgens het beoordelingskader “Goed Genoeg Opvoederschap” uit de landelijke richtlijn van Jeugdhulp en Jeugdbescherming. Margriet: “Voor ons is het belangrijk dat de moeders een eerlijke kans krijgen om te werken aan zichzelf en aan hun band met hun kind(eren). Wij bieden ze hier alle mogelijkheden. Het is aan de moeders om dit met beide handen aan te pakken. Soms willen ze het niet, soms kunnen ze het niet. Wij adviseren Jeugdbescherming, Veilig Thuis of de Raad voor de kinderbescherming in dat geval om het kindje op te laten groeien in een pleeggezin. Maar natuurlijk gaat daar een heel proces aan vooraf.”

Sanne wacht momenteel op een eigen plekje, ze zit in de laatste fase van het traject. “Het liefste wil ik weer terug naar Brabant maar het is even afwachten wat eerder is: of een eigen plek of het afronden van mijn therapie. Ik wil mijn therapie hier afronden dus als eerst het huisje komt dan blijf ik voorlopig hier in de buurt wonen.” 

 

Vanwege privacy zijn Sanne en Isa fictieve namen.

Ook voor jou interessant

09mei Diepvoorde1 Nieuws - 09 mei 2022

Wonen zoals jij wilt bij Diepvoorde en Huissteden


In de wijk Diepvoorde, vlakbij het centrum van Wijchen, ligt onze kleinschalige woonlocatie Diepvoorde. Edwin woont al sinds 2004 bij Diepvoorde. Edwin: “Ik heb in het verleden veel meegemaakt wat me niet in de koude kleren is gaan zitten. Toen ik in 2004 op zoek was naar een nieuwe woning waar begeleiding 24/7 aanwezig is, kwam ik bij Diepvoorde uit. In het begin was het even wennen, maar ik heb snel mijn draai gevonden.”  Volop woonmogelijkheden  Diepvoorde bestaat uit zes gekoppelde woningen waar achttien bewoners wonen. Begeleiding is hier 24 uur per dag aanwezig. Een fijne grote tuin met veranda en volière maken deze mooie woonomgeving af. Naast de achttien bewoners van Diepvoorde wonen even verderop in de wijk nog negen bewoners. Zij wonen verspreid over drie huizen en leven hun leven zoveel mogelijk zelfstandig, Huissteden noemen we deze woonlocatie. Begeleiding is hier op vaste momenten aanwezig, daarbuiten kunnen de bewoners altijd een beroep doen op de begeleiding van Diepvoorde. Ten slotte is er ook nog een trainingsappartement in de wijk.   Vriendschappen  In al die jaren dat Edwin bij Diepvoorde woont, heeft hij samen met bewoners en begeleiding veel leuke dingen gedaan, zoals BBQ’en en uitstapjes. Ook zijn er nieuwe vriendschappen ontstaan bij Diepvoorde. Edwin: “Jasper, ook bewoner van Diepvoorde, is een goede vriend en fietsmaatje geworden. Samen fietsen we vaak en spreken regelmatig af. Toch blijft het mijn grootste droom om ooit helemaal zelfstandig te gaan wonen in een eigen appartement. Als dat eenmaal zover is, ga ik de begeleiding wel missen hoor, en dan in het bijzonder Marieke (persoonlijk begeleider bij Diepvoorde). Marieke staat altijd voor me klaar, luistert naar me en helpt me waar nodig. Ook bij het vinden van een nieuwe baan heeft Marieke me geholpen. Door haar werk ik nu bij Werkpost DrieGasthuizen, waar ik het ontzettend naar mijn zin heb.”  Buiten aan de slag  Een andere bewoner die jaren bij Diepvoorde heeft gewoond, is Arthur. Sinds de opening van Huissteden in 2003 is hij echter naar Huissteden verhuisd. Arthur: “Ik was toe aan wat meer zelfstandigheid, vandaar dat ik naar Huissteden ben verhuisd. Ik woon daar in een rustige en gezellige buurt. Ik ken veel mensen in de buurt en samen met Bep, die ook bij Huissteden woont, ga ik regelmatig op visite bij Peter, die bij Diepvoorde woont. Of hij komt bij ons op visite. Heggen knippen, klussen en in de tuin werken doe ik graag en daar heb ik ook ruimte voor bij Huissteden. Ik werk twee dagen per week bij ’t Mozaiek en één dag per week bij Kinderboerderij Kobus. En ook al heb ik de hele dag buiten gewerkt bij Kinderboerderij Kobus, dan nog vind ik het leuk om thuis ook buiten aan de slag te gaan.”  Vrijheid  Wie nu volledig op zichzelf woont in het trainingsappartement in de wijk is Dennis. Dennis woonde eerst bij Diepvoorde, daarna bij Huissteden en nu, sinds december vorig jaar, in het traningsappartement. Hier leert hij om volledig zelfstandig te wonen. En daar is hij maar wat blij mee! Dennis: “Bij Diepvoorde en Huissteden was het goed en gezellig, maar ik had echt behoefte aan meer zelfstandigheid en een eigen appartement. Bij Huissteden heb ik geleerd om voor mezelf te koken, mijn eigen was te doen en mijn kamer netjes te houden. Nu in het trainingsappartement doe ik alles echt zelf. Goed contact hebben met mijn buren vind ik belangrijk. Als er iets is, weten we elkaar te vinden. Zo heb ik laatst de overbuurvrouw bijvoorbeeld geholpen met een bank naar beneden sjouwen. Het bevalt goed om nu helemaal op mezelf te wonen en mijn eigen vrijheid te hebben. Ik ben trots op mezelf dat het me gelukt is om deze stappen naar zelfstandig wonen te zetten. En wie weet, lukt het me ook nog om helemaal zelfstandig te gaan wonen met ambulante begeleiding van Driekracht. Dat is de vorige bewoonster van het trainingsappartement ook gelukt. Een mooi doel voor mezelf.”  Geluk  Er zijn dus veel verschillende mogelijkheden qua wonen met ondersteuning bij Diepvoorde en Huissteden. Marieke, persoonlijk begeleider, vertelt: “Dat vind ik nou ook het mooie van Diepvoorde. De ondersteuning die we bieden is heel persoonsgebonden. Van ondersteuning in structuur tot verzorging zoals douchen. Het is heel breed. Of je nou 23 bent zoals onze jongste bewoner, of 89 zoals onze oudste bewoner, of je een kleine of grote zorgvraag hebt, we kunnen iemand eigenlijk bijna altijd wel ondersteunen en begeleiden. Als je het hebt over geluk, dan word ik hier gelukkig van. Hoe tof is het dat ik onderdeel mag zijn van het leven van deze mooie mensen en hen mag begeleiden naar steeds een stukje meer zelfstandigheid. Daar word ik blij van. Het is dan ook niet gek dat ik met veel plezier naar mijn werk ga.”    Lees verder
09mei Nieuws - 09 mei 2022

Zelfstandig leren wonen bij De Wikke 3


Kelly van Kleef woont sinds twee jaar bij De Wikke 3 in de Arnhemse wijk Malburgen. Ze werkt bij kinderboerderij de Goffert in Nijmegen en Werkpost DrieGasthuizen in Arnhem. Daarnaast zit ze bij alle drie de locaties ook bij de lokale raad. En misschien komt daar binnenkort nog een kolomraad bij. Kelly: “Ik zit in best veel lokale raden, omdat ik medezeggenschap belangrijk vind. Het gaat om mijn leven thuis en op mijn werk, dus daar wil ik over meepraten.”  Goed gevoel  Bij De Wikke 3 heeft Kelly een eigen appartement met een badkamer, keukenblok en woon/slaapkamer op de derde verdieping. Kelly: “Ik ben bij De Wikke 3 gaan wonen omdat ik mijn ouderlijk huis uit wilde en meer zelfstandig wilde wonen. De Wikke 3 is hiervoor de perfecte plek en het voelde ook gelijk goed. Na een gesprek, een kijkmiddag en een keertje mee-eten met de andere bewoners, wist ik dat dit mijn nieuwe thuis zou worden. En ik viel gelijk met mijn neus in de boter, want toen ik twee jaar geleden naar De Wikke verhuisde, had ik in mijn eerste week hier direct twee verjaardagen van medebewoners.”   Samen op pad  Kelly: “Als ik thuis ben bij De Wikke 3, dan ben ik ook echt thuis en vind ik het fijn om me soms in mijn kamer terug te trekken. Dan kan ik nog even rustig over de dag nadenken wat er allemaal gebeurd is. Aan de andere kant vind ik het ook fijn om contact te hebben met mijn vijf medebewoners van De Wikke 3. We koken en eten elke dag samen en gaan er regelmatig op uit, bijvoorbeeld naar het winkelcentrum. Altijd op de fiets.”   Zelfstandig leren wonen  Bij het zelfstandig leren wonen krijgt Kelly ondersteuning van haar persoonlijk begeleider en als zij er niet is, van andere begeleiders die aanwezig zijn. Kelly: “Elke zondag heb ik een moment staan met de begeleiders om af te stemmen. Wat gaat al goed en waar kan ik nog ondersteuning bij gebruiken. Bijvoorbeeld het netjes houden van mijn kamer vind ik lastig, daar hebben we het dan samen over. Verder leer ik om voor mezelf te koken en mijn medicatie in eigen beheer te doen. Als ik verder ergens hulp bij nodig heb of over wil praten, kan ik altijd een beroep doen op de begeleiders. Ze luisteren goed naar mij en het contact is prettig.”  Afwisseling en uitdaging  Kelly: “Na het eten heeft iedereen een taak zoals het afruimen van de tafel, stofzuigen of de vaatwasser inruimen. Daarna ga ik het liefst naar mijn kamer om de rust op te zoeken. Dat is het fijnste moment van de dag voor mij. Ik laad me dan weer helemaal op voor mijn volgende werkdag. Kelly werkt twee dagen per week bij Werkpost Driegasthuizen en drie dagen per week bij kinderboerderij de Goffert. Kelly: “Ik vind het heerlijk om aan het werk te zijn. De ene dag zorg ik voor de dieren en de andere dag zorg ik ervoor dat de oudere bewoners van zorgcentrum DrieGasthuizen een fijne dag hebben. Een mooie afwisseling met elkaar en het geeft veel uitdaging. Dat heb ik ook wel nodig, anders ben ik snel uitgekeken op het werk.”  Mijn thuis  Sinds februari van dit jaar woont hamster Elvin bij Kelly. Kelly: “Ik ben een echte dierenvriend en vind het leuk om met mijn hamster te spelen. Soms laat ik hem ook vrij lopen in de kamer, alleen botst hij dan overal tegenaan.” Terugkijkend op de afgelopen twee jaar is Kelly blij met haar keuze om uit huis te gaan en te verhuizen naar De Wikke 3. Kelly: “De Wikke 3 is mijn thuis en ik hoop hier nog lang en steeds een beetje meer zelfstandig te wonen.”    Lees verder